Act 22
"ฮัลโหล พวกเธอได้ยินฉันไหม..."
ท่านเรกกุ ติดต่อ ผ่านโทรจิต เข้าไปใน หัวของทุกคน
"ได้ยินครับ ท่านเรกกุ..."
"รีบมาที่วังแสง มีเรื่องหลายอย่างจะบอกพวกเจ้า"
จากนั้นทุกคนค่อย ๆ ออกจากวิหารเงา และก็มาถึงวังแสง
"ตาซ้ายเจ้าไปทำอะไรนั่น ถึงได้โชกเลือดขนาดนั้น!"
เรกกุดูอาการ ตาซ้ายของชุน แล้ว เริ่มทำการห้ามเลือดไว้
"คงได้แค่ ห้ามเลือด แต่กลับเป็นเหมือนเดิมคงไม่ได้"
"ขอบคุณครับ.."
ไม่นาน ก็ มีบางคนเข้ามายังวังแสงดูอาการของชุนอยู่
"เอาล่ะ เรียบร้อย แต่คงทำได้เพียงแค่นี้ล่ะ"
"พวกเธอ รีบกลับเถอะ เกิดเรื่องที่อนาคตของพวกเธอแล้วล่ะ"
เรกกุ เปิดประตูมิติ ให้กับ ทุกคน
"รีบกลับซะ ไปช่วยอนาคตของพวกเธอ"
ก่อนที่ทุกคนจะเดินเข้ามิติ
แล้วก็มี บางคนเดินออกมาจากหลังกำแพง
"วินดี้ !"
"นี่น่ะเหรอ วินดี้ ..."
วินดี้ มองดู รอบ ๆ กลุ่ม ของชุน
"ยังเด็ก กันอยู่เลย แต่มีภารกิจแบกรับอนาคตแบบนี้"
"เหมือนกับ ฉันเมื่อก่อนเลย..."
วินดี้ สะดุดเห็นแหวนที่ชุนใส่ แล้ว มองแหวงของตัวเอง
"แหวนนั่น เหมือนกันเลยนะ ..."
"จริงด้วยครับ ..."
"พวกเธอ พบท่านอาเนโมเน่แล้วใช่ไหม"
"ค่ะ / ครับ"
"คงรู้เรื่องทั้งหมดแล้วสินะ"
"เรื่องของ ซิลเวอร์เหรอครับ"
"คงได้ของสิ่งนั้นมาด้วยสินะ"
"ตอนนี้ อีกชิ้น อยู่ที่รุจ แต่เขาไม่รู้หายไปไหน ..."
ชุน หยิบ ล๊อกเก็ตอีกส่วนออกมา ส่งให้วินดี้
"นี่รึเปล่าครับ..."
"ทำไมถึงอยู่กับเธอล่ะ"
"คุณรุจเขา ..."
วินดี้ มองสีหน้าของชุน แล้วก็ไม่พูดอะไรต่อ
"เก็บมันไว้นะ มันจะมีประโยชน์ในข้างหน้า ไปเถอะ"
"ครับ !"
"ฝาก อนาคตกับพวกเธอไว้ล่ะนะ"
แล้ว ชุน และ ทุกคนก็ เข้าไปในมิติ และก็หายไป
"วินดี้ เธอมาเพราะเรื่องแค่นี้เองเรอะ ..."
"ที่เหลือ พวกเขาจะรู้ด้วยตัวเอง ค่ะ "
ณ มิติแยก แห่งหนึ่ง ชุนได้ หลุดเข้ามาเพียงลำพัง
ตรงหน้า ชุน มีบางคนได้ ยินรอการมาของเขาอยู่
"มาแล้วสินะ ... "
ชุน ค่อย ๆ เดินไป แล้วก็ พบกัน...
"นี่คุณคือ ...."
To be Continued
"คงได้แค่ ห้ามเลือด แต่กลับเป็นเหมือนเดิมคงไม่ได้"
"ขอบคุณครับ.."
ไม่นาน ก็ มีบางคนเข้ามายังวังแสงดูอาการของชุนอยู่
"เอาล่ะ เรียบร้อย แต่คงทำได้เพียงแค่นี้ล่ะ"
"พวกเธอ รีบกลับเถอะ เกิดเรื่องที่อนาคตของพวกเธอแล้วล่ะ"
เรกกุ เปิดประตูมิติ ให้กับ ทุกคน
"รีบกลับซะ ไปช่วยอนาคตของพวกเธอ"
ก่อนที่ทุกคนจะเดินเข้ามิติ
แล้วก็มี บางคนเดินออกมาจากหลังกำแพง
"วินดี้ !"
"นี่น่ะเหรอ วินดี้ ..."
วินดี้ มองดู รอบ ๆ กลุ่ม ของชุน
"ยังเด็ก กันอยู่เลย แต่มีภารกิจแบกรับอนาคตแบบนี้"
"เหมือนกับ ฉันเมื่อก่อนเลย..."
วินดี้ สะดุดเห็นแหวนที่ชุนใส่ แล้ว มองแหวงของตัวเอง
"แหวนนั่น เหมือนกันเลยนะ ..."
"จริงด้วยครับ ..."
"พวกเธอ พบท่านอาเนโมเน่แล้วใช่ไหม"
"ค่ะ / ครับ"
"คงรู้เรื่องทั้งหมดแล้วสินะ"
"เรื่องของ ซิลเวอร์เหรอครับ"
"คงได้ของสิ่งนั้นมาด้วยสินะ"
"ตอนนี้ อีกชิ้น อยู่ที่รุจ แต่เขาไม่รู้หายไปไหน ..."
ชุน หยิบ ล๊อกเก็ตอีกส่วนออกมา ส่งให้วินดี้
"นี่รึเปล่าครับ..."
"ทำไมถึงอยู่กับเธอล่ะ"
"คุณรุจเขา ..."
วินดี้ มองสีหน้าของชุน แล้วก็ไม่พูดอะไรต่อ
"เก็บมันไว้นะ มันจะมีประโยชน์ในข้างหน้า ไปเถอะ"
"ครับ !"
"ฝาก อนาคตกับพวกเธอไว้ล่ะนะ"
แล้ว ชุน และ ทุกคนก็ เข้าไปในมิติ และก็หายไป
"วินดี้ เธอมาเพราะเรื่องแค่นี้เองเรอะ ..."
"ที่เหลือ พวกเขาจะรู้ด้วยตัวเอง ค่ะ "
ณ มิติแยก แห่งหนึ่ง ชุนได้ หลุดเข้ามาเพียงลำพัง
ตรงหน้า ชุน มีบางคนได้ ยินรอการมาของเขาอยู่
"มาแล้วสินะ ... "
ชุน ค่อย ๆ เดินไป แล้วก็ พบกัน...
"นี่คุณคือ ...."
To be Continued
