Act 20
ฝนกระสุน จ่อใกล้ไพร์ท แต่ได้ยิงทะลุร่างของเขาไป
"อะไรกัน!"
ไพร์ด ได้ หายไปจากตรงหน้าเขา
"อะไรกัน!"
ไพร์ด ได้ หายไปจากตรงหน้าเขา
"ระวัง !!" เรย์ตะโกนเตือนชุน เมื่อไพร์ดปรากฎที่ด้านหลัง
ชุนหันหลังไป ...
"ฉัวะ !!~"
เสียงของมีคม ซึ่งก็คือ มือของไพร์ดแทงเข้าที่ตาซ้าย
ไพร์ดดึงมือออกอย่างแรง เลือดจำนวนมากได้ไหลออกจากเบ้าตาซ้าย
"อ๊ากกก !!~"
เสียงความเจ็บปวดที่แสบแก้วหู ดังไปทั่ววิหารเงา
"ชุน !!!" เซีย และ เนเน่ เข้าหาชุนทันที
ทั้งสอง เข้าหาชุน ที่ล้มดิ้นกับความเจ็บปวดแสนสาหัส
ชุนหันหลังไป ...
"ฉัวะ !!~"
เสียงของมีคม ซึ่งก็คือ มือของไพร์ดแทงเข้าที่ตาซ้าย
ไพร์ดดึงมือออกอย่างแรง เลือดจำนวนมากได้ไหลออกจากเบ้าตาซ้าย
"อ๊ากกก !!~"
เสียงความเจ็บปวดที่แสบแก้วหู ดังไปทั่ววิหารเงา
"ชุน !!!" เซีย และ เนเน่ เข้าหาชุนทันที
ทั้งสอง เข้าหาชุน ที่ล้มดิ้นกับความเจ็บปวดแสนสาหัส
"ใจเย็นไว้ ฉันจะรักษาเดี๋ยวนี้ล่ะ !"
"ฉันคง ไม่ยอมให้ทำแบบนั้น"
เรย์ และ เรียว เข้าขวางไพร์ด
เรย์ และ เรียว เข้าขวางไพร์ด
"มิว รีบช่วยรักษาเขา ฉันจะขวางไว้เอง"
เรย์ หยิบ ชุริวเคน ยักษ์ออกมาจากกระเป๋า
"นั่นมัน..." ไพร์ดเอ่ยมัน เมื่อเห็นชุริวเคนยักษ์
"ของต่างหน้า พี่สาวน่ะ ไม่นึกเลยจะต้องใช้มันเร็วขนาดนี้"
สิ้นประโยค เรย์ ปา ชุริวเคนยักษ์ใส่ไพร์ด แล้ว วิ่งเข้าหา
เรียว เห็น เรย์ เปิดทาง แล้ว รีบตามไปทันที
ชุริวเคนยักษ์ เฉี่ยวเข้าที่ สีข้างของไพร์ด
"แค่นี้เองเรอะ"
"จะเป็นแบบนั้นเรอะ"
หลังจาก ชุริวเคนยักษ์ เฉี่ยวเข้าสีข้างแล้ว
ได้เกิดแรงลมที่แหลมคม เฉือนเข้าที่จุดที่ ชุริวเคนเฉี่ยวไป
"นี่มัน..."
ชุริวเคน ร่อนไปยังด้านหลังของไพร์ด เรย์วาปไปรับชุริวเคน
และ ริวก็พุ่งไปข้างหน้า่ ไพร์ดข้างเร็ว
"ReverseThrust"
"ForwardLunge"
สิ้นประโยค เรย์ ปา ชุริวเคนยักษ์ใส่ไพร์ด แล้ว วิ่งเข้าหา
เรียว เห็น เรย์ เปิดทาง แล้ว รีบตามไปทันที
ชุริวเคนยักษ์ เฉี่ยวเข้าที่ สีข้างของไพร์ด
"แค่นี้เองเรอะ"
"จะเป็นแบบนั้นเรอะ"
หลังจาก ชุริวเคนยักษ์ เฉี่ยวเข้าสีข้างแล้ว
ได้เกิดแรงลมที่แหลมคม เฉือนเข้าที่จุดที่ ชุริวเคนเฉี่ยวไป
"นี่มัน..."
ชุริวเคน ร่อนไปยังด้านหลังของไพร์ด เรย์วาปไปรับชุริวเคน
และ ริวก็พุ่งไปข้างหน้า่ ไพร์ดข้างเร็ว
"ReverseThrust"
"ForwardLunge"
เรย์ และ เรียว แทงเข้าที่ลำตัวของไพร์ดทั้งสองด้านพร้อมกัน
"ทำอะไร ไร้ประโชน์จริงนะ หางแห่งแสงเนี่ย"
เรย์ และ เรียว หันไปตามเสียง ก็ พบไพร์ดยืนอยู่
ร่างที่พวกเขาแทงไป มันกลายเป็นควัน และ หายไป
ไพร์ด กระโดด ขึ้นสูง แล้ว พุ่งลงมากระแทกจุดที่สั้งสองยืนอยู่
"ตูม !!~"
แรงกระแทก จากการพุ่งลองของไพร์ด ทำให้ เรย์ และ เรียว กระเด็นออกไปไกล
"ไม่มีทางจัดการมันเลยรึไง..."
แล้ว ชุนที่รับการรักษาจากทั้งามคน อยู่ ๆ ก็ เกิดอาการแปลก ๆ
เขาค่อย ๆ ลุกขึ้นมา โดย มือถือปืนไว้ทั้งสองข้าง
เลือดที่ตาซ้ายได้ หยุดไหลสนิท
"ชุน นายสู้ไม่ไหวหรอก !"
"เนเน่จัง นี่ไม่ใช่ชุน..."
ชุนค่อย ๆ เดินไปหา ไพร์ดช้า ๆ
"หรือว่า... จะเป็นคน ๆ นั้นกัน... "
เรียวเอ่ยประโยคสุดท้าย ก่อนที่จะสลบไป
"ในที่สุด เจ้าก็มาจนได้สินะ...."
ไพร์ดเอ่ยขึ้น เมื่อเห็น ชุน ยืนหยุดต่อหน้าหน้าเขา
"ที่ไพร์ดบอก คือใครกันน่ะ ..."
เอชค่อย พยุงทั้งสองออกมา พลางคิดอยู่ในหัว
"ข้ากำลังรอเลย !!! จะได้หมดครหากับตัวข้าสักที!! "
ไพร์ด หัวเรอะอย่างบ้าคลั่ง เหมือนกับ อั้ดอั้นไว้นาน
"มาจนได้สินะ ซิลเวอร์ !!"
To be Continued
