Special Act : Tomorrow
Write Trade To MaiPoKeMoN [White's Light Camp]
"ที่นี่ ที่ไหนกัน.."
"แล้ว ตัวของฉัน.. เป็นอะไรกันแน่.."
"แย่แล้ว พวกนั้นกำลังจะมาแล้ว ..."
"ตุบ !~"
ณ ลางกว้าง ใกล้ ๆ กับ เมืองแสง ริว ที่เสร็จจากภารกิจย่อยนอกเมืองที่กำลังกลับค่ายนั้น
"ครึ๊ก!~" ริว เหมือนจะสะดุดอะไรบางอย่าง ล้มหน้าทิ่มลงพื้น
"เจ็บ ๆ สะดุดอะไรเนี่ย !"
ริว ลุกขึ้น แล้วมองดูที่ใต้เท้า พบ กระเป๋าใบหนึ่ง และใกล้ ๆ มีกระต่ายขนสีขาวชมพูสลบอยู่
"นี่เธอ เป็นอะไรมั้ย" ริว ไปหา กระต่ายนางนั้น แต่ก็ไม่มีที่ท่าจะฟื้น
"พาไปที่ค่ายก่อนล่ะกัน ไว้ค่อยว่ากันทีหลัง"
ริว แบก กระต่ายสาวขึ้นหลัง แล้วไปที่ ค่ายฯลำดับที่ 4 ที่เขาสังกัดอยู่
"แล้ว ตัวของฉัน.. เป็นอะไรกันแน่.."
"แย่แล้ว พวกนั้นกำลังจะมาแล้ว ..."
"ตุบ !~"
ณ ลางกว้าง ใกล้ ๆ กับ เมืองแสง ริว ที่เสร็จจากภารกิจย่อยนอกเมืองที่กำลังกลับค่ายนั้น
"ครึ๊ก!~" ริว เหมือนจะสะดุดอะไรบางอย่าง ล้มหน้าทิ่มลงพื้น
"เจ็บ ๆ สะดุดอะไรเนี่ย !"
ริว ลุกขึ้น แล้วมองดูที่ใต้เท้า พบ กระเป๋าใบหนึ่ง และใกล้ ๆ มีกระต่ายขนสีขาวชมพูสลบอยู่
"นี่เธอ เป็นอะไรมั้ย" ริว ไปหา กระต่ายนางนั้น แต่ก็ไม่มีที่ท่าจะฟื้น
"พาไปที่ค่ายก่อนล่ะกัน ไว้ค่อยว่ากันทีหลัง"
ริว แบก กระต่ายสาวขึ้นหลัง แล้วไปที่ ค่ายฯลำดับที่ 4 ที่เขาสังกัดอยู่
ณ ค่ายลำดับที่ 4 ซึ่งมีเหล่าผู้กล้า จำนวนหนึ่งสังกัด
"ริวจัง แบกใครมาด้วยน่ะ" รินเห็น ริวที่แบกกระต่ายสาวมาด้วย
"ริน เปิดทางให้หน่อย ฉันจะไม่ไหวแล้ว!"
"ริวจัง แบกใครมาด้วยน่ะ" รินเห็น ริวที่แบกกระต่ายสาวมาด้วย
"ริน เปิดทางให้หน่อย ฉันจะไม่ไหวแล้ว!"
ริว ดึงแรงเฮือกสุดท้าย วิ่งเข้าไปในค่าย แล้ว วางเธอลงที่เตียง แล้วทรุดลงนั่งหอบ
"ริวจัง ดูเหนื่อยมากเลยนะ"
"ริน ดูเธอคนนั้นดีกว่า ฉันไม่เป็นไร"
ริน ไปดูอาการของกระต่ายสาว และปฐมพยาบาลตามที่เธอจะทำได้
และ วิกเตอร์ ทีเห็น ริวกลับเข้ามาแล้ว เข้ามามายังในเต็นท์
"ริว นายพาใครเข้ามาในค่ายน่ะ" วิกเตอร์เข้ามาเห็น กระต่ายสาวนอนสลบอยู่
"ริวจัง ดูเหนื่อยมากเลยนะ"
"ริน ดูเธอคนนั้นดีกว่า ฉันไม่เป็นไร"
ริน ไปดูอาการของกระต่ายสาว และปฐมพยาบาลตามที่เธอจะทำได้
และ วิกเตอร์ ทีเห็น ริวกลับเข้ามาแล้ว เข้ามามายังในเต็นท์
"ริว นายพาใครเข้ามาในค่ายน่ะ" วิกเตอร์เข้ามาเห็น กระต่ายสาวนอนสลบอยู่
"เห็นเธอ สลบอยู่ที่ลานกว้าง"
"ฉันน่ะ ไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว แต่หัวหน้าแฟลร์ ไม่รู้จะว่ายังไงกับเรื่องนี้"
"ฉัน มันทำไมรึ ?" หัวหน้าแฟลร์ เข้ามาทางข้างหลัง วิกเตอร์แบบไม่ตั้งตัว
"หัวหน้าแฟลร์ อย่ามาเงียบ ๆ สิ"
และ กระต่ายสาวนั้น ได้ฟื้นขึ้นมาแล้ว ท่าทางเธอ อ่อนแรงมาก
"เธอฟื้นแล้วค่ะ " รินเรียกทุกคน สีหน้าดีใจ
กระต่ายสาว มองไปรอบ ๆ และมองไปที่ทุกคนตรงหน้า
"ที่นี่ท ี่ไหน .... แล้วฉันเป็นใครกันคะ ...."
"เธอความจำเสื่อ แล้วจะเอาไงต่อดีล่ะครับ" ริว ถาม หัวหน้าแฟลร์ ที่สีหน้าไม่เปลี่ยนตั้งแต่เมื่อกี้
"ช่วยไม่ได้ล่ะนะ จนกว่าจะพอจำอะไรได้ อยู่ที่นี่ก่อนแล้วกัน"
หัวหน้าแฟลร์ ตีตัวออกจากเต็นท์ไป
"ขนสีขาวชมพู น่ารักจัง !~ งั้น ชื่อ พิงค์ นะ"
สีหน้ากระต่ายสาว ตอบรับรินอย่างดี
-: 1 เดือนต่อมา :-
พิงค์ ได้เป็น ที่รักของทุกคนในค่ายฯ 4 เสียแล้ว
หลังจาก เธอค่อย ๆ ฟื้นความทรงจำ
เธอใช้วิชาเภสัชศาสตร์ในหัวของเธอ ช่วยเหลือคนมากมาย
แล้วก็ยัง ทำยาแจกจ่ายให้กับทุกคนด้วย
วิกเตอร์ ที่ออกมานั่งพักริมต้นไม้ โดย เรน่าตามมาด้วย
"นี่ วิกเตอร์..."
"เรน่าเองเหรอ "
"พักนี้ สีหน้าไม่ค่อยดีเลย มีอะไรรึเปล่า"
"รู้สึก เหมือนกำลังจะมีอะไรบางอย่างเคลื่นเข้ามา"
"คงไม่มีอะไรหรอก วิกเตอร์"
"ขอให้เป็นแบบนั้นล่ะกัน"
และ สิ่งที่ วิกเตอร์ กังวลนั้น ก็เป็นจริง
กองทัพหุ่นยนต์ กองใหญ่ กำลังมาทางค่ายฯ
"พวกหุ่นยนต์ มันตรงมาทางค่ายแล้ว !!" เสียงของทหารนายหนึ่ง ตะโกนไปทั่ง ค่ายฯ
"พี่พิงค์ ริน หลบอยู่ในนี่ก่อนนะ" ริว หยิบสไนเปอร์ออกไปที่หน้าค่าย
ริว ออกมา สมทบกับ วิกเตอร์ และ หัวห้นาแฟลร์ ก็พบกับ กองทัพหุ่นยนต์อยู่ตรงหน้า
"จำนวนขนาดนี้ ทำไมมันเพิ่งบุกมาล่ะ !"
"ช่างมันก่อน ป้องกันค่ายฯ กันก่อน"
วิกเตอร์ ริว หัวหน้าแฟลร์ และ ทหารส่วนหนึ่ง ป้องกันค่ายฯ
แต่ เหล่าหุ่นยนต์ ก็ยังคงบุกอย่างต่อเนื่อง
แล้ว จู่ ๆ พิงค์ ก็ออกมากค่ายฯ พร้อมกับถือปืนไรเฟิลกระบอกหนึ่ง
"พี่พิงค์ ออกมาทำไมครับ !"
เหมือนตัวเธอจะไม่ได้ยินเสียงของ ริว เลยแม้แต่น้อย
พิงค์ เล็งปืนไปทางฝูงหุ่นยนต์
"Gorgon Shot!!" ลำแสงจากกระบอกปืน ยิงทะลวงกลุ่มหุ่นยนต์ กลายเป็นหินไปจำนวนหนึ่ง
"ตอนนี้แหละ โอกาสมาแล้ว" วิกเตอร์ รีบ ทำลาย หุ่นที่กลายเป็นหินจนหมดสิ้น
"Healing Fleid" พิงค์ ปาขวดหาลง ที่พื้น แล้วระเหยออกมาเป้นละอองรักษาให้ทุกคน
"พิงค์ ช่วยได้มากเลย"
แต่ ฝูงหุ่น ยังคงบุกเข้ามาอย่างต่อเนื่อง จน เหล่าทหาร ค่ายฯ 4 เริ่มเหนื่อนอ่อน
"ถ้า พวกมันยังมาเรื่อง ๆ พวกเราแย่แน่"
"ริว ยังไงพวกเราก็ปกป้องค่ายของพวกเราไว้"
"ยังไง ก็ต้องมีปฎิหารย์แน่นอน"
ทว่า มีหุ่นยนต์ หลุดลอดสายตาไป แล้วกำลังโจมตีใส่ ริน และ พิงค์
"พี่พิงค์ อันตราย !!"
"ปัง !~"
"ฉัวะ !~"
"เกิดอะไรขึ้น !" หัวหน้าแฟลร์ หันไปข้างหลังตามเสียงปืน และดาบ
หัวหน้าแฟลร์ หันไปตามเสียง ก็พบกับ กระต่ายสาวขนสีส้ม และ จิ้งจอกหนุ่ม นรินาม
"ฉันน่ะ ไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว แต่หัวหน้าแฟลร์ ไม่รู้จะว่ายังไงกับเรื่องนี้"
"ฉัน มันทำไมรึ ?" หัวหน้าแฟลร์ เข้ามาทางข้างหลัง วิกเตอร์แบบไม่ตั้งตัว
"หัวหน้าแฟลร์ อย่ามาเงียบ ๆ สิ"
และ กระต่ายสาวนั้น ได้ฟื้นขึ้นมาแล้ว ท่าทางเธอ อ่อนแรงมาก
"เธอฟื้นแล้วค่ะ " รินเรียกทุกคน สีหน้าดีใจ
กระต่ายสาว มองไปรอบ ๆ และมองไปที่ทุกคนตรงหน้า
"ที่นี่ท ี่ไหน .... แล้วฉันเป็นใครกันคะ ...."
"เธอความจำเสื่อ แล้วจะเอาไงต่อดีล่ะครับ" ริว ถาม หัวหน้าแฟลร์ ที่สีหน้าไม่เปลี่ยนตั้งแต่เมื่อกี้
"ช่วยไม่ได้ล่ะนะ จนกว่าจะพอจำอะไรได้ อยู่ที่นี่ก่อนแล้วกัน"
หัวหน้าแฟลร์ ตีตัวออกจากเต็นท์ไป
"ขนสีขาวชมพู น่ารักจัง !~ งั้น ชื่อ พิงค์ นะ"
สีหน้ากระต่ายสาว ตอบรับรินอย่างดี
-: 1 เดือนต่อมา :-
พิงค์ ได้เป็น ที่รักของทุกคนในค่ายฯ 4 เสียแล้ว
หลังจาก เธอค่อย ๆ ฟื้นความทรงจำ
เธอใช้วิชาเภสัชศาสตร์ในหัวของเธอ ช่วยเหลือคนมากมาย
แล้วก็ยัง ทำยาแจกจ่ายให้กับทุกคนด้วย
วิกเตอร์ ที่ออกมานั่งพักริมต้นไม้ โดย เรน่าตามมาด้วย
"นี่ วิกเตอร์..."
"เรน่าเองเหรอ "
"พักนี้ สีหน้าไม่ค่อยดีเลย มีอะไรรึเปล่า"
"รู้สึก เหมือนกำลังจะมีอะไรบางอย่างเคลื่นเข้ามา"
"คงไม่มีอะไรหรอก วิกเตอร์"
"ขอให้เป็นแบบนั้นล่ะกัน"
และ สิ่งที่ วิกเตอร์ กังวลนั้น ก็เป็นจริง
กองทัพหุ่นยนต์ กองใหญ่ กำลังมาทางค่ายฯ
"พวกหุ่นยนต์ มันตรงมาทางค่ายแล้ว !!" เสียงของทหารนายหนึ่ง ตะโกนไปทั่ง ค่ายฯ
"พี่พิงค์ ริน หลบอยู่ในนี่ก่อนนะ" ริว หยิบสไนเปอร์ออกไปที่หน้าค่าย
ริว ออกมา สมทบกับ วิกเตอร์ และ หัวห้นาแฟลร์ ก็พบกับ กองทัพหุ่นยนต์อยู่ตรงหน้า
"จำนวนขนาดนี้ ทำไมมันเพิ่งบุกมาล่ะ !"
"ช่างมันก่อน ป้องกันค่ายฯ กันก่อน"
วิกเตอร์ ริว หัวหน้าแฟลร์ และ ทหารส่วนหนึ่ง ป้องกันค่ายฯ
แต่ เหล่าหุ่นยนต์ ก็ยังคงบุกอย่างต่อเนื่อง
แล้ว จู่ ๆ พิงค์ ก็ออกมากค่ายฯ พร้อมกับถือปืนไรเฟิลกระบอกหนึ่ง
"พี่พิงค์ ออกมาทำไมครับ !"
เหมือนตัวเธอจะไม่ได้ยินเสียงของ ริว เลยแม้แต่น้อย
พิงค์ เล็งปืนไปทางฝูงหุ่นยนต์
"Gorgon Shot!!" ลำแสงจากกระบอกปืน ยิงทะลวงกลุ่มหุ่นยนต์ กลายเป็นหินไปจำนวนหนึ่ง
"ตอนนี้แหละ โอกาสมาแล้ว" วิกเตอร์ รีบ ทำลาย หุ่นที่กลายเป็นหินจนหมดสิ้น
"Healing Fleid" พิงค์ ปาขวดหาลง ที่พื้น แล้วระเหยออกมาเป้นละอองรักษาให้ทุกคน
"พิงค์ ช่วยได้มากเลย"
แต่ ฝูงหุ่น ยังคงบุกเข้ามาอย่างต่อเนื่อง จน เหล่าทหาร ค่ายฯ 4 เริ่มเหนื่อนอ่อน
"ถ้า พวกมันยังมาเรื่อง ๆ พวกเราแย่แน่"
"ริว ยังไงพวกเราก็ปกป้องค่ายของพวกเราไว้"
"ยังไง ก็ต้องมีปฎิหารย์แน่นอน"
ทว่า มีหุ่นยนต์ หลุดลอดสายตาไป แล้วกำลังโจมตีใส่ ริน และ พิงค์
"พี่พิงค์ อันตราย !!"
"ปัง !~"
"ฉัวะ !~"
"เกิดอะไรขึ้น !" หัวหน้าแฟลร์ หันไปข้างหลังตามเสียงปืน และดาบ
หัวหน้าแฟลร์ หันไปตามเสียง ก็พบกับ กระต่ายสาวขนสีส้ม และ จิ้งจอกหนุ่ม นรินาม
จัดการ หุ่นที่เล็ดลอดไปเรียบร้อยแล้ว
"พวกเธอ เป็นใครกันน่ะ !" หัวหน้าแฟลร์ตะโกนถามทั้งสองที่ปรากฎตัว
"ไม่ใช่เวลามาถามแบบนี้นะ คุณหัวหน้าแฟลร์"
กระต่าย ยิงกระสุนผ่านหน้า หัวหน้าแฟลร์เข้าหุ่นที่กำลังโจมตีใส่เธอ
"ฝีมือ ไม่ธรรมดา... แล้วพวกเธอมาจากไหนกัน"
"พวกเราได้ รับภารกิจพิเศษมาช่วยพวกคุณจัดการพวกหุ่นยนต์"
จิ้งจอกหนุ่ม ขึ้นหน้าไป ขนาบกับหัวหน้าแฟลร์
"จะยังไงก็ช่าง ถ้าเป็นกำลังให้พวกเรา พวกเราขอขอบคุณจากใจ"
หัวหน้าแฟลร์ และ จิ้งจอกหนุ่น ขึ้นหน้า โดย ริวและ กระต่ายส้ม สลับสนุนข้างหลัง
"Zero Shot!" วิกเตอร์ ยิงศรสูญญากาศ จนเริ่มเหนื่อย
แต่กระนั้น ฝูงหุ่นยนต์ จำนวนหนึ่ง ได้พุ่งหน้า วิกเตอร์
"ช่วยไม่ได้ สงสัยต้อง..."
ไม่ทันสิ้นประโยค ฝูงหุ่นยนต์ตรงหน้า ถูกศรสูญญากาศดูดระเบิดกระจายไป
แล้วตรงหน้า วิกเตอร์ ก็ปรากฎ กิ้งก้าผิวขาว ถือธนูสีเขียวยักษ์
"อย่าใช้พลังนั้น พร่ำเพรื่อสิ วิกเตอร์ .... "
"นี่นาย ! คือ ..."
จากการร่วมมือของ สมาชิกค่ายฯ 4 และ กลุ่มคนนรินาม ทำให้ จัดการหุ่นไปได้จำนวนมาก
แล้ว หลุมมิติฃ ที่ต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดก็ ปรากฎเห็นอย่างได้ชัด
"นั่น หลุมอะไรกันน่ะ ..."
แล้ว พิงค์ ก็ เริ่มลุกขึ้น แล้วเดินตรงไปที่ หลุมมิตินั้น
"พี่พิงค์ กำลังจะไปไหนคะ.." ริน ดึงมือของพิงค์ไว้
"ฉันต้องกลับแล้วล่ะ รินจัง.. "พิงค์ ลูบหัวริน แล้วค่อย ปล่อยมือเธอออก
"วิกเตอร์ ฉันต้องไปล่ะ แล้วค่อยเจอกัน"
"เดี๋ยวก่อนสิ ยังคุยกันไม่จบเลย !"
เหล่า บุคคล นิรนาม และ พิงค์ กำลังมุ่งหน้าไปที่หลุมมิติ
"พวกเธอเป็นใครกันแน่ ..." หวัหน้าแฟลร์ เรียกจิ้งจอกหนุ่มที่ร่วมกันได้ไม่นาน
"พวกเรา เป็นคนของอีกโลกครับ ..." จิ้งจอก ตอบกลับ หัวหน้าแฟลร์ ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"ดีจังนะคะ โลกนี้ไม่มีเหล่าเทพเป็นที่ยึดเหนี่ยว แต่ก็ยังเข้มแข็งกันได้"
กระต่ายสามสีส้มได้เอ่ย บอกกับ เหล่าสมาชิกค่ายฯ 4 ทุกคน
"ขอบคุณ สำหรับทุกอย่างนะคะ" พิงค์ กล่าวลากับสมาชิกค่ายฯ 4 ทุกคน
"พิงค์ ความทรงจำฟื้นหมดแล้วเหรอ"
"พี่พิงค์ จำได้หมดแล้วเหรอครับ"
"ภารกิจของพวกเราจริง ๆ ก็คือ หยุดยั้งหุ่นยนต์ที่มาจากมิติอื่น ซึ่งใกล้สำเร็จแล้ว"
พิงค์ และ เหล่า บุคคลนิรนามทั้งสาม กำลังเข้าสู่หลุมมิติ
"ขอทราบชื่อของ พวกเธอได้ไหม !"
เหล่าบุคคล นิรนาม หันมาบอกชื่อของพวกเขา ก่อนที่จะเข้าไปใน หลุมมิติ
"วิน.."
"พวกเธอ เป็นใครกันน่ะ !" หัวหน้าแฟลร์ตะโกนถามทั้งสองที่ปรากฎตัว
"ไม่ใช่เวลามาถามแบบนี้นะ คุณหัวหน้าแฟลร์"
กระต่าย ยิงกระสุนผ่านหน้า หัวหน้าแฟลร์เข้าหุ่นที่กำลังโจมตีใส่เธอ
"ฝีมือ ไม่ธรรมดา... แล้วพวกเธอมาจากไหนกัน"
"พวกเราได้ รับภารกิจพิเศษมาช่วยพวกคุณจัดการพวกหุ่นยนต์"
จิ้งจอกหนุ่ม ขึ้นหน้าไป ขนาบกับหัวหน้าแฟลร์
"จะยังไงก็ช่าง ถ้าเป็นกำลังให้พวกเรา พวกเราขอขอบคุณจากใจ"
หัวหน้าแฟลร์ และ จิ้งจอกหนุ่น ขึ้นหน้า โดย ริวและ กระต่ายส้ม สลับสนุนข้างหลัง
"Zero Shot!" วิกเตอร์ ยิงศรสูญญากาศ จนเริ่มเหนื่อย
แต่กระนั้น ฝูงหุ่นยนต์ จำนวนหนึ่ง ได้พุ่งหน้า วิกเตอร์
"ช่วยไม่ได้ สงสัยต้อง..."
ไม่ทันสิ้นประโยค ฝูงหุ่นยนต์ตรงหน้า ถูกศรสูญญากาศดูดระเบิดกระจายไป
แล้วตรงหน้า วิกเตอร์ ก็ปรากฎ กิ้งก้าผิวขาว ถือธนูสีเขียวยักษ์
"อย่าใช้พลังนั้น พร่ำเพรื่อสิ วิกเตอร์ .... "
"นี่นาย ! คือ ..."
จากการร่วมมือของ สมาชิกค่ายฯ 4 และ กลุ่มคนนรินาม ทำให้ จัดการหุ่นไปได้จำนวนมาก
แล้ว หลุมมิติฃ ที่ต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดก็ ปรากฎเห็นอย่างได้ชัด
"นั่น หลุมอะไรกันน่ะ ..."
แล้ว พิงค์ ก็ เริ่มลุกขึ้น แล้วเดินตรงไปที่ หลุมมิตินั้น
"พี่พิงค์ กำลังจะไปไหนคะ.." ริน ดึงมือของพิงค์ไว้
"ฉันต้องกลับแล้วล่ะ รินจัง.. "พิงค์ ลูบหัวริน แล้วค่อย ปล่อยมือเธอออก
"วิกเตอร์ ฉันต้องไปล่ะ แล้วค่อยเจอกัน"
"เดี๋ยวก่อนสิ ยังคุยกันไม่จบเลย !"
เหล่า บุคคล นิรนาม และ พิงค์ กำลังมุ่งหน้าไปที่หลุมมิติ
"พวกเธอเป็นใครกันแน่ ..." หวัหน้าแฟลร์ เรียกจิ้งจอกหนุ่มที่ร่วมกันได้ไม่นาน
"พวกเรา เป็นคนของอีกโลกครับ ..." จิ้งจอก ตอบกลับ หัวหน้าแฟลร์ ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"ดีจังนะคะ โลกนี้ไม่มีเหล่าเทพเป็นที่ยึดเหนี่ยว แต่ก็ยังเข้มแข็งกันได้"
กระต่ายสามสีส้มได้เอ่ย บอกกับ เหล่าสมาชิกค่ายฯ 4 ทุกคน
"ขอบคุณ สำหรับทุกอย่างนะคะ" พิงค์ กล่าวลากับสมาชิกค่ายฯ 4 ทุกคน
"พิงค์ ความทรงจำฟื้นหมดแล้วเหรอ"
"พี่พิงค์ จำได้หมดแล้วเหรอครับ"
"ภารกิจของพวกเราจริง ๆ ก็คือ หยุดยั้งหุ่นยนต์ที่มาจากมิติอื่น ซึ่งใกล้สำเร็จแล้ว"
พิงค์ และ เหล่า บุคคลนิรนามทั้งสาม กำลังเข้าสู่หลุมมิติ
"ขอทราบชื่อของ พวกเธอได้ไหม !"
เหล่าบุคคล นิรนาม หันมาบอกชื่อของพวกเขา ก่อนที่จะเข้าไปใน หลุมมิติ
"วิน.."
"เอ.."
"รุ.."
"แอน..."
แล้ว เหล่าบุคคล นิรนาม และ พิงค์ ก็ได้หายไปพร้อมกับ หลุมมิติ
ฝูงหุ่นยนต์ ก็ได้หายไป พร้อมกับ หลุมมิติ เช่นกัน
-: 2 วันต่อมา :-
ริว และ ริน หยิบเอกสารเล่มหนึ่ง ออกมาเปิดอ่าน พร้อม ๆ กับทุกคน
"เป็นอย่างนี้เองเหรอ ..." ริว อ่านเอกสารเก่า แล้วก็เข้าใจ
"พวกเขาคือ เหล่าผู้กล้าในอดีด ครั้นที่เหล่าเทพยังคงอยู่สินะ"
เหล่า สมาชิกค่ายฯ 4 ได้รู้ตัวตนจริงของเหล่า บุคคลนรินามที่เข้ามาช่วยพวกเขา
"ที่พวกเขา มาช่วยพวกเราก็เป็นความจริง"
"ขอบคุณพี่พิงค์ และเหล่าพี่ ๆ ทุกคนในอดีด"
"พวกเราจะไม่มีวันลืมพี่แน่นอนค๊า !!~"
.
"..."
End Special Acr : Tomorrow
"แอน..."
แล้ว เหล่าบุคคล นิรนาม และ พิงค์ ก็ได้หายไปพร้อมกับ หลุมมิติ
ฝูงหุ่นยนต์ ก็ได้หายไป พร้อมกับ หลุมมิติ เช่นกัน
-: 2 วันต่อมา :-
ริว และ ริน หยิบเอกสารเล่มหนึ่ง ออกมาเปิดอ่าน พร้อม ๆ กับทุกคน
"เป็นอย่างนี้เองเหรอ ..." ริว อ่านเอกสารเก่า แล้วก็เข้าใจ
"พวกเขาคือ เหล่าผู้กล้าในอดีด ครั้นที่เหล่าเทพยังคงอยู่สินะ"
เหล่า สมาชิกค่ายฯ 4 ได้รู้ตัวตนจริงของเหล่า บุคคลนรินามที่เข้ามาช่วยพวกเขา
"ที่พวกเขา มาช่วยพวกเราก็เป็นความจริง"
"ขอบคุณพี่พิงค์ และเหล่าพี่ ๆ ทุกคนในอดีด"
"พวกเราจะไม่มีวันลืมพี่แน่นอนค๊า !!~"
.
"..."
End Special Acr : Tomorrow
