Act 17
เรย์ เรียกทุกคน มาดู อัลบั้มรูป ที่ พวกเธอได้ไล่ตามเก็บสะสมไปตามที่ต่าง ๆ
"พวกเธอน่าจะรู้จักคนเหล่านี้ ช่วยฉันหน่อยนะ"เรย์ วางอัลบั๊มรูป โดยมิว รอจดบันทึก
ทั้งห้าคน รับคำขอร้อง แล้ว เปิดอัลบั๊มรูปออกมาไล่ดูทีล่ะรูป
"นี่ ลุงอาร์ตี้นิ คนข้าง ๆ ก็ อาร์ติส" บู เขี่ยรูปวาฬเฒ่าทั้งสองออกมาดู
"นี่ก็ คุณริว วนิลา และ นุ่นค่ะ " เซียหยิบรูปทั้งสามคนแยกออกมา
"คุณมาเรีย คุโระ ลิซ่า และ คุณนานะที่พวกเราพบกันก่อนมาถึงที่นี่ด้วย"
เนเน่ หยิบรูป ทั้งสี่คน แยกออกมา
มิว ฟังทั้งสาม แจงรูป แล้วจดบันทึกไปเรื่อย ๆ
มีเพียง ชุนที่หารูปใครบางคนอยู่ และ เรียวที่ยังคงอยู่นิ่ง
"คนนั้นไม่คิดจะช่วยหาหน่อยเหรอ" เอชทัก เรียว แต่ก็ไม่มีการตอบกลับ
"เรียว เขาไม่มีความทรงจำครับ " ชุนบอกกับเอชไปเช่นนั้น
ทั้งสี่คน ก็ ช่วยกันหารูปกันต่อ
"นี่ก็ คุณพ้ง กับ คุณลีโอ" เนเน่ แยกรูปทั้งสองออกมา
"น่าแปลกจัง ... " ชุนเหมือนจะหารูปอะไำรอยู่
"นี่ก็ โซล โซระ ซากุระ เชน คุณรุจ คุณเรน" เซียคัดแยก กลุ่มผู้กล้าใหม่ออกมา
แล้วการหาข้อมูล ก็ เสร็จสิ้น แต่เหมือนชุนยังคงหารูปต่อไป
"หาอะไรอยู่ ตั้งแต่เมื้อกี้แล้ว" เรย์ดูท่าทีของชุนมาพักใหญ่แล้ว
"แปลกจัง ทำไมถึงไม่มีล่ะ เป็นไม่ไม่ได้..." ชุน ได้หยุดมือลง
"อะไรที่แปลกรึคะ ? หรือยังขาดใครอีกเหรอคะ" มิว ไล่ดูสมุดบันทึกที่ตัวเองจด
"คุณเนล แอนนา จุ่น และ ซิลเวอร์ ทำไมถึงไม่มีรูปของพวกเขา"
ความกังวลของชุน ทำให้ มิวต้องไล่ดูสมุดบันทึกใหม่อีกรอบ
"ไม่มีเลยค่ะ สี่คนที่คุณบอกมา" มิวไล่ดู สมุดบันทึกอีกครั้งแต่ก็ไม่พบ
"เพราะพวกเขาได้จากไป และหายสาบสูญแล้วสินะ ..." เอช บอกกับกระต่ายหนุ่มที่กังวลทั้งแบบนั้น
ทั้งสามเก็บอัลบั๊มรูป แล้วลุกออกจากโต๊ะ หยิบสัมภาระเหมือนจะเตรียมตัวออกไปไหนกันอีก
"จะไปไหนอีกล่ะครับ... " ชุน เรียกทั้งสามที่ กำลังเดินออกจากร้าน
"พวกเราก็จะเดินทาง เพื่อตามหารูปของทั้งสี่คนไง" เรย์ หันกลับไปตอบกระต่ายหนุ่ม
ตอนนั้นเอง ที่หน้าประตูเมือง เหมือนจะมีเรื่องอะไรกัน
ทุกคน วิ่งไปที่ประตูเมือง เห็น เหล่าทหารกองหนึ่ง วิ่งไปที่ โคลอสเซียม
"เกิดอะไรขึ้นน่ะ!" เรย์วิ่งไปดึงทหารนายหนึ่ง ที่กำลังไปที่โคลอสเซียม
"พวกลัทธิเงา... มันบุกมาแล้ว.... พวกเราต้องรีบไปสกัด...." ทหารนายนั้น รีบวิ่งตามกลุ่มของตัวเอง
"เหมือนจะออกเดินทางไม่ได้แล้วสินะ " เรย์ บอกกับทุกคนที่อยู่ข้างหลัง ก่อนไล่ตามทหารไป
แล้วก็ มาถึง โคลอสเซียม และเห็นเหล่าทหารที่บาดเจ็บล้มกองจำนวนมาก
"พวกเรา ไม่ต้องไปกลัวมัน!" เหล่าทหารเข้าไล่ ลัทธิเงาทั้งสามที่อยู่กลางโคลอสเซียม
"ฺShadow Blade Song" หมาป่าลัทธิเงา สะบัดคลื่นดาบสีม่วงดำ จำนวนมากใส่กองหารล้มทั้งหมด
เมื่อกองทหารทั้งหมด ได้ล้มลง และเห็น เหล่าลัทธิเงาทั้งสามอย่างชัดเจน
"ไม่นะ ...."
"ไม่จริงใช่ไหม..."
"เป็นไปไม่ได้ ... "
สิ่งที่ทุกคนเห็นนั่น... หนึ่งในลัทธิเงา ที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็คิอ....
"นั่นมัน คุโระไม่ใช้เรอะ...."
"คุโระงั้นเรอะ ... หมาถึง เจ้าหมาป่าที่ตายที่หน้าวิหารเงาน่ะเรอะ..." หมาป่าตัวนั้น ค่อย ๆ เดินมา
"ตายไปแล้ว ไม่จริงน่า!" เรย์แทบจะไม่เชื่อสิ่งที่ตัวเองได้ยิน
"คุโระงั้นเรอะ ชื่อนี่ก็ไม่เลว ข้าขอใช้ชื่อนี่ล่ะกัน! ฮ่า ๆ "
To be Continued
"พวกเธอน่าจะรู้จักคนเหล่านี้ ช่วยฉันหน่อยนะ"เรย์ วางอัลบั๊มรูป โดยมิว รอจดบันทึก
ทั้งห้าคน รับคำขอร้อง แล้ว เปิดอัลบั๊มรูปออกมาไล่ดูทีล่ะรูป
"นี่ ลุงอาร์ตี้นิ คนข้าง ๆ ก็ อาร์ติส" บู เขี่ยรูปวาฬเฒ่าทั้งสองออกมาดู
"นี่ก็ คุณริว วนิลา และ นุ่นค่ะ " เซียหยิบรูปทั้งสามคนแยกออกมา
"คุณมาเรีย คุโระ ลิซ่า และ คุณนานะที่พวกเราพบกันก่อนมาถึงที่นี่ด้วย"
เนเน่ หยิบรูป ทั้งสี่คน แยกออกมา
มิว ฟังทั้งสาม แจงรูป แล้วจดบันทึกไปเรื่อย ๆ
มีเพียง ชุนที่หารูปใครบางคนอยู่ และ เรียวที่ยังคงอยู่นิ่ง
"คนนั้นไม่คิดจะช่วยหาหน่อยเหรอ" เอชทัก เรียว แต่ก็ไม่มีการตอบกลับ
"เรียว เขาไม่มีความทรงจำครับ " ชุนบอกกับเอชไปเช่นนั้น
ทั้งสี่คน ก็ ช่วยกันหารูปกันต่อ
"นี่ก็ คุณพ้ง กับ คุณลีโอ" เนเน่ แยกรูปทั้งสองออกมา
"น่าแปลกจัง ... " ชุนเหมือนจะหารูปอะไำรอยู่
"นี่ก็ โซล โซระ ซากุระ เชน คุณรุจ คุณเรน" เซียคัดแยก กลุ่มผู้กล้าใหม่ออกมา
แล้วการหาข้อมูล ก็ เสร็จสิ้น แต่เหมือนชุนยังคงหารูปต่อไป
"หาอะไรอยู่ ตั้งแต่เมื้อกี้แล้ว" เรย์ดูท่าทีของชุนมาพักใหญ่แล้ว
"แปลกจัง ทำไมถึงไม่มีล่ะ เป็นไม่ไม่ได้..." ชุน ได้หยุดมือลง
"อะไรที่แปลกรึคะ ? หรือยังขาดใครอีกเหรอคะ" มิว ไล่ดูสมุดบันทึกที่ตัวเองจด
"คุณเนล แอนนา จุ่น และ ซิลเวอร์ ทำไมถึงไม่มีรูปของพวกเขา"
ความกังวลของชุน ทำให้ มิวต้องไล่ดูสมุดบันทึกใหม่อีกรอบ
"ไม่มีเลยค่ะ สี่คนที่คุณบอกมา" มิวไล่ดู สมุดบันทึกอีกครั้งแต่ก็ไม่พบ
"เพราะพวกเขาได้จากไป และหายสาบสูญแล้วสินะ ..." เอช บอกกับกระต่ายหนุ่มที่กังวลทั้งแบบนั้น
ทั้งสามเก็บอัลบั๊มรูป แล้วลุกออกจากโต๊ะ หยิบสัมภาระเหมือนจะเตรียมตัวออกไปไหนกันอีก
"จะไปไหนอีกล่ะครับ... " ชุน เรียกทั้งสามที่ กำลังเดินออกจากร้าน
"พวกเราก็จะเดินทาง เพื่อตามหารูปของทั้งสี่คนไง" เรย์ หันกลับไปตอบกระต่ายหนุ่ม
ตอนนั้นเอง ที่หน้าประตูเมือง เหมือนจะมีเรื่องอะไรกัน
ทุกคน วิ่งไปที่ประตูเมือง เห็น เหล่าทหารกองหนึ่ง วิ่งไปที่ โคลอสเซียม
"เกิดอะไรขึ้นน่ะ!" เรย์วิ่งไปดึงทหารนายหนึ่ง ที่กำลังไปที่โคลอสเซียม
"พวกลัทธิเงา... มันบุกมาแล้ว.... พวกเราต้องรีบไปสกัด...." ทหารนายนั้น รีบวิ่งตามกลุ่มของตัวเอง
"เหมือนจะออกเดินทางไม่ได้แล้วสินะ " เรย์ บอกกับทุกคนที่อยู่ข้างหลัง ก่อนไล่ตามทหารไป
แล้วก็ มาถึง โคลอสเซียม และเห็นเหล่าทหารที่บาดเจ็บล้มกองจำนวนมาก
"พวกเรา ไม่ต้องไปกลัวมัน!" เหล่าทหารเข้าไล่ ลัทธิเงาทั้งสามที่อยู่กลางโคลอสเซียม
"ฺShadow Blade Song" หมาป่าลัทธิเงา สะบัดคลื่นดาบสีม่วงดำ จำนวนมากใส่กองหารล้มทั้งหมด
เมื่อกองทหารทั้งหมด ได้ล้มลง และเห็น เหล่าลัทธิเงาทั้งสามอย่างชัดเจน
"ไม่นะ ...."
"ไม่จริงใช่ไหม..."
"เป็นไปไม่ได้ ... "
สิ่งที่ทุกคนเห็นนั่น... หนึ่งในลัทธิเงา ที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็คิอ....
"นั่นมัน คุโระไม่ใช้เรอะ...."
"คุโระงั้นเรอะ ... หมาถึง เจ้าหมาป่าที่ตายที่หน้าวิหารเงาน่ะเรอะ..." หมาป่าตัวนั้น ค่อย ๆ เดินมา
"ตายไปแล้ว ไม่จริงน่า!" เรย์แทบจะไม่เชื่อสิ่งที่ตัวเองได้ยิน
"คุโระงั้นเรอะ ชื่อนี่ก็ไม่เลว ข้าขอใช้ชื่อนี่ล่ะกัน! ฮ่า ๆ "
To be Continued
